Geschreven door Margriet Dijkmans van Gunst
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Lijden

Durven we elkaar ruimte te geven?

‘Het wordt tijd dat de ouderen zich gaan opofferen voor de jongeren’. Deze kop boven een interview met Boudewijn Chabot in NRC, intrigeerde me meteen. Wat zou hij bedoelen?
Hij pleit ervoor dat ouderen die corona krijgen, zich niet meer laten opnemen op de IC en in het ziekenhuis. Hij zegt: ‘door deze opoffering komt er meer ruimte in de ziekenhuizen, kunnen de maatregelen versoepelen, kunnen jongeren en kinderen weer naar school en is er minder eenzaamheid. Immers: fysieke nabijheid is een levensbehoefte’. Ik lees dit als dat ouderen het lijden van jongeren kunnen verlichten.

Deze vorm van opofferen zal waarschijnlijk leiden tot meer besmettingen en overlijdens met name onder ouderen. ‘Maar’, zegt Chabot: ‘hoe erg is dat eigenlijk? Voor ouderen hoort sterven bij het leven, dat is wat we weer moeten leren aanvaarden’. Wat een spannende uitspraken. En is hier niet meer sprake van ruimte-geven dan van opofferen? 

Het interview met Chabot doet een appèl op me.
Durf ik ruimte te geven aan jonge mensen ten koste van mijzelf? Durf ik mijn grenzen te verleggen en echt na te denken over mijn eindigheid, over dat de wereld ook zonder mij verder kan?
En durf ik die vragen met anderen te bespreken? 

Ik put hiervoor moed uit de sfeer en cultuur die heerst in de vrijzinnigheid waar dit soort ethische dilemma’s aan de orde gesteld kunnen worden en ook uit het ‘Requiem für eine Freundin’ van Rainer Maria Rilke. (vertaling is van Johan Blaauw)

Als iets schuld is, dan dit:
de vrijheid van wie je houdt niet vergroten
met alle vrijheid die je op kunt brengen.
We hebben, als we liefhebben slechts dit:
elkaar de ruimte geven, want elkaar inperken,
dat gaat ons makkelijk af en hoeven we niet eerst te leren.

De woorden van Rilke hameren door mijn hoofd als ik denk aan het pleidooi van Chabot. Ruimte geven, ruimte geven, ruimte geven.

Ik geloof dat als het me lukt een bijdrage te leveren aan het versoepelen van de maatregelen door ruimte te geven, dwz met anderen over dit onderwerp in gesprek te gaan en voor mijn familie op te schrijven dat ik niet naar het ziekenhuis wil als ik corona krijg, ik daar gelukkiger en lichter van word.

En ineens denk ik: dit is voor mij Pasen.

gepubliceerd op 30 maart 2021