Naaktslak

‘s Avonds in het donker loop ik door onze achtertuin. Ik zie haast niets, en moet met het zaklampje van mijn mobiel mijn weg zoeken langs stekelige braamstruiken. Plotseling voel ik iets onder mijn voet. Het is zacht, geeft eerst mee, en spat dan in een oogwenk uit elkaar. Snel richt ik mijn zaklamp erop, maar eigenlijk weet ik al wat het is: een naaktslak. Hij is plat; zijn ingewanden liggen naast hem op onze oprit. Het raakt me. Hij is weliswaar de vijand van iedere moestuinier, maar ik kan enkel denken aan hoe het voor hèm moet zijn. Het ene moment glij je nietsvermoedend over de klinkers, en het volgende worden al je ingewanden uit je zachte lichaam geperst. Een onvoorspelbare en onvoorstelbare dood.

En ja, natuurlijk weet ik dat mijn onbedoelde moord totaal in het niet valt bij de 200 miljoen dieren die elke dag worden gedood in de voedselindustrie; waar zelfs ik, als vegetariër, aan meewerk door zuivel en eieren te eten. En ook bij de tientallen diersoorten die dagelijks uitsterven, vanwege de mede door mij veroorzaakte klimaatverandering en verwoesting van hun leefomgeving. Om nog maar te zwijgen over het feit dat, tijdens mijn korte leven, de wereldwijde insectenpopulatie met 75% is geslonken door landbouwgif; iets wat ook ik steun, elke keer als ik iets koop dat niet biologisch is.

Ik word geraakt door mijn onmacht, want het was totaal niet mijn bedoeling om deze slak te doden. Maar ik word nog meer geraakt door mijn macht, want tóch is hij alleen door mijn toedoen vermorzeld. Van heel dichtbij voel ik dat het leven zo kwetsbaar is, dat ik niet “gewoon” mijn leven kan leiden zonder na te denken over de gevolgen van mijn keuzes, bedoeld of niet. Als ik het tij wil keren moet ik nu radicaal andere keuzes maken. Minder dierlijke producten, minder plastic verpakkingen, minder elektronica, minder vliegen. En juist meer geld betalen voor betere producten, zoals biologisch eten en duurzame kleding. Ook als anderen het niet doen, ook als het me moeite kost, en ook als ik er zelf op achteruit ga. Dank je, naaktslak, dat je me hebt gewezen op mijn verantwoordelijkheid; en rust zacht.

gepubliceerd op 30 september 2020