Geschreven door: Eli Valeton
Ingesproken door: Jet van Koppen

Lopen over het water

Twee mensen in het programma “Zomergasten” kozen een fragment van de film “Messiah”. De hoofdpersoon is een Jezus-achtige figuur die niet loopt maar schrijdt, en lang donker haar heeft zoals op 19de-eeuwse abeeldingen. Met zijn diepliggende ogen en gekwelde blik ziet hij er niet uit als iemand die een blijde boodschap komt brengen. In wat hij zegt herken ik niet de taal uit de Evangeliën. Nou heb ik alleen die twee fragmenten gezien, dus ik kan niet echt over de hele film oordelen.

Maar één ding stoorde mij erg: in een van de filmfragmenten loopt hij over het water, puur om te bewijzen dat hij de Messias is. Daar klopt iets niet! Wie erbij was toen Mpho Tutu preekte over het verhaal van Jezus die over het meer van Galilea loopt, Mattheus 14, heeft iets anders gehoord. Jezus wilde niet zichzelf bewijzen. Hij had een doel en een bedoeling: hij was op weg naar de boot waarin zijn/haar angstige leerlingen zaten. Om hen gerust te stellen en de storm tot bedaren te brengen.
Is het met de andere wonderverhalen niet net zo? Jezus vraagt nooit aandacht voor zijn “bovenmenselijke” capaciteiten. Hij is bezig met iets anders: het voeden van hongerigen, het genezen van zieken en verwarden, het vergeven van zonden en het verkondigen van liefde. Om zijn boodschap te onderstrepen doet hij dingen die wij voor onmogelijk houden.

Christenen hebben de wonderen natuurlijk wel altijd gezien als een bewijs van wat en wie hij was en zijn relatie met God. Maar is het niet veel mooier om er meer in te zien? De boodschap dat er meer kan dan wij voor mogelijk houden. En dat het niet alleen Jezus is die die gave heeft. Als Petrus zegt: “beveel mij over de wateren tot u te komen” dan is het antwoord: “Kom!”

gepubliceerd op 7 oktober 2020