Vrijzinnige miniatuur #46

door Vrijzinnige Miniaturen

Geschreven door: Dik Mook
Gelezen door: Gert van Drimmelen

Ik ben geraakt door het zien van een mens

Vorige week zag ik een foto van een mens. Het was een mens die zojuist was aangekomen op Lampedusa, meer dood dan levend, verkleumd, in de war en tegelijk vol hoop; het was een vluchteling.

Zo’n foto raakt me omdat ik me kan voorstellen wat er met hem is gebeurd, hoe hij zich voelt en wat voor hoop hij heeft. Dat kan ik omdat ik mensen heb ontmoet die vluchteling waren. Geen foto, maar live, oog in oog met die mens.

Een mens zien is wat anders dan een foto van een mens zien. Dat geldt natuurlijk voor alles, ook dingen, maar bij mensen is dat heel saillant. Het komt omdat de directe aanblik van een mens een gevoel oproept. En dat gevoel kan je vervolgens projecteren op een foto van een mens.

Kan je verliefd worden op een foto van iemand? Alleen als je die persoon herkent van een echt mens. Al die mensen die verliefd werden op een foto op internet werden vaak teleurgesteld door die mens in werkelijkheid. Een foto zet je op het verkeerde been; een foto van een mens laat je wat anders zien dan de uitstraling van een mens.

Zo veel mensen die geen vluchtelingen in hun directe woonomgeving wilden, veranderden van mening zo gauw ze in echt contact kwamen met vluchtelingen. En dat komt omdat ze op eens de mens zagen, de mens in de ogen keken, de mens achter de angst die die foto’s van massale aankomst van vluchtelingen opriepen.

Ik gun iedereen de aanblik van een mens, een mens die je in de ogen kijkt, waarvan je de warmte voelt, zodat je verliefd kan worden of geraakt door een vluchteling, een vreemdeling.

gepubliceerd op 9 november 2020



Alle columns