Geschreven door PieterJan André
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook

Thema: Alledaags

De ligstoel

Eerst een gedicht van Herman de Coninck:

Ligstoel

Het is een soort niets dat ik zoek. Wat je overhoudt als je uit de kom van je beide handen hebt willen drinken: je beide handen. Geuren lanterfanten door de tuin. Ik heb een ligstoel onder me waarin ik zo laag als ik maar
In mezelf kan liggen, op mijn rug, het onderste wat ik heb, lig. Hoe is dit liggen? Zoals je een cognac afmeet door het glas horizontaal te leggen, zo is dit liggen, ik heb niet veel van mezelf nodig om vol te zijn, wat ik nodig heb is vooral: weinig:
Er is te weinig ‘weinig’. De vergevingsgezindheid van het niets waarin wij, als we eveneens niets zouden zijn, zouden passen.
De lucht is zo blauw als vergeetachtigheid. De lucht is zo blauw als het blauwsel waarmee destijds linnen werd gewassen om witter te zijn.

En dan mijn ligstoel:
Een tramconductrice die zwaaide toen ik zwaaide toen de 3 al ver voorbij de Bilderdijkhalte reed…
De hond uitlaten op oudejaarsavond… Om 12 uur sterretjes in je handen. “koud vuur”, zoals mijn vader mij vroeger geruststelde… en die heerlijke geur ervan …

Een buurvrouw die op een campingstoeltje in de deuropening haar laatste sigaretje rookt in 2020…
Lopen over de Wallen, als enige mens…

Op 1 januari de hond uitlaten zonder dat er troep ligt op de straat…
Aangifte doen van een verloren tas en te woord worden gestaan door een charmante Marokkaanse jonge agent zonder aan Black Lives Matter te denken…

Wandelen door het Erasmuspark en de zoete dagen van weleer voelen.
Mijn vorige bruine Labrador weer zien zwemmen en darren met mijn zoon van 15…

Er is zo heerlijk ‘weinig’. Mijn stad voelt als een ligstoel…

gepubliceerd op 11 januari 2021