Vrede op aarde onder mensen van goede wil, zong ik als jongetje met Kerstmis. De bijbeltekst luidt net iets anders: “vrede op aarde voor mensen die Hij (God) liefheeft”. Dat is toch heel wat anders. Hoewel … zou God niet juist die mensen liefhebben die van goede wil zijn?
Het goede willen van mens tot mens, wel willen. Van Dale verklaart welwillendheid met ‘goedgezind, tegemoetkomend’. Dat is dan ook de essentie van Kerstmis: we zetten voor een paar dagen bewust ons beste beentje voor. Omdat we eigenlijk wel weten hoe de vrede op aard  kan komen. Door welwillendheid.
In zijn Aanbidding der Herders toont de Vlaamse schilder Hugo van der Goes bij uitstek de noodzaak van welwillendheid. Op het stuk zien we Maria centraal, Jozef, de herders, allerlei engelen en – als we goed kijken – heel klein op de kale grond, nauwelijks zichtbaar: het kindje Jezus. Hier ligt nauwelijks zichtbaar het licht dat in de aardse duisternis komt! Welwillendheid is een noodzaak om dat licht te zien.
En zo is het met veel dat goed is. Dat wat niet goed is hebben we snel ontdekt. Het gaat erom te ontdekken wat wel goed is, zo klein als het is. En dat te koesteren, te steunen, verder te helpen, zodat dat kleine onooglijke kindje kan uitgroeien tot een onweerstaanbare boodschap: vrede op aarde aan mensen van goede wil.

Wij wensen u van harte een welwillende Kerst.

gepubliceerd op 18 december 2014