Plaatjes kijken

De culturele sector is ongenadig hard getroffen door de coronacrisis. Duizenden mensen hadden van de ene op de andere dag niets meer te doen. Met grote drama’s in vele levens tot gevolg, zoals bij de hardwerkende, trotse zzp’er die nu voor zijn gezin naar de voedselbank moet.

Gelukkig zijn de bioscopen, theaters, concertzalen en musea weer mondjesmaat geopend. Van al deze voorzieningen maak ook ik op gezette tijden graag gebruik, van dit rijtje misschien nog wel het meest van de (kunst)musea. ‘Plaatjes kijken’, noem ik het wel eens gekscherend, al doet dat absoluut geen recht aan de ervaring die ik soms heb als ik oog in oog sta met een schilderij. Kunstwerken kunnen me heftig beroeren.

Met alle respect voor de vele online initiatieven – virtuele voorstellingen en exposities – ik heb daar de afgelopen maanden nauwelijks gebruik van gemaakt. Ik zit voor mijn werk al de hele dag voor een beeldscherm en dan ga ik ter afwisseling liever naar buiten, om met mijn ogen, oren en huid waar te nemen wat er écht om me heen is: zon, wind, mensen, natuur- en stedenschoon. Dan maar even geen kunst.

Maar wat bén ik blij dat het weer kan! Weet iemand nog een leuke tentoonstelling in de buurt?

(‘Annunciatie’ van Fra Angelico, in het klooster van San Marco in Florence)

 

 

gepubliceerd op 21 juni 2020