Geschreven door Marion Sanders
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Zomer

Als ik aan zomer denk, denk ik aan het Holland Festival. Het Festival en ik zijn even oud en hebben beiden last van de lockdown, weliswaar op verschillende manieren.
Het is het grootste internationale podiumkunsten festival van Nederland
voor theater, muziek en dans.

Zelf ben ik dol op moderne dans.
Ik wil hier even twee dansgezelschappen uitlichten, dat zijn ‘Tanztheater Wuppertal Pina Bausch’ en ‘Conny Janssen danst’. Beide gezelschappen zijn door het Holland Festival in Amsterdam op het podium gezet.

Pina Bausch, geboren 1940 in een caféhouders gezin en overleden in 2009, was een Duitse danseres, choreograaf en danspedagoog. In 1976 begon ze te experimenteren met een collage-achtige structuur.
Haar thema van haar leven was: “Alles moet je bekijken, de tegenstellingen en wrijvingen, het schone en het pijnlijke. Je mag niets uitsluiten. Alleen zo kan je achterhalen in welke tijd je leeft.” Ze was een van de grootste theatervernieuwers van de 20ste eeuw. Haar collagevoorstellingen draaiden om het thema van menselijke relaties en in het bijzonder de relatie tussen man en vrouw.
Een van haar twee sleutelwerken met als thema ‘tussen liefde en dood’ is ‘Café Muller’ en werd ooit opgevoerd tijdens een Holland Festival. Deze dans gaat over drie wereldvreemde vrouwen en drie met de moed der wanhoop worstelende mannen, die een onaantastbaar verbond aangaan. Hun solidariteit wordt tot slot met de mantel (en pruik) der liefde bedekt.

Conny Janssen, geboren in 1958 is een Nederlandse danseres en choreograaf. Ze is beïnvloed door Pina Bausch. In 1991 brak zij door met de voorstelling ‘Eloi Eloi’ (Mijn God, mijn God).
In de videoproductie ‘Framed”, dat momenteel online te zien is, geven twaalf dansers en een grote videowall vorm aan het stadsleven; een dynamische collage op het dag- en nachtritme van de stad. Het is een feest om in deze hedendaagse dans zoveel lichamen te zien dansen. Eén danseres is zichtbaar zwanger en vormt met een andere danser een in het oog springende tweeling. Op de film lonken de maan en de lichtjes van de nacht, alsof de lockdown al voorbij is en Nina Simone zingt ‘Wild is the Wind’. En zo wild zou je willen dat de nacht weer eens was.
Ja, ik houd van hedendaagse dans.

Kijk maar eens op internet, als u net als ik wil genieten van dans deze zomer.

gepubliceerd op 3 mei 2021