Als man van midden veertig moet ik een beetje denken aan mijn gewicht. Daarom probeer ik per dag 10.000 stappen te zetten, dat wordt bijgehouden door een eenvoudige app op de mobiele telefoon. Door de bijna-lockdown is de hoeveelheid stappen drastisch gekelderd. Plekken waar ik graag kom, plaatsen waar ik werk, waar ik naar theater of de bioscoop ga, vrienden ontmoet – ze zijn allemaal dicht. Anderen missen hun sportclub of een gezelligheidsvereniging.

Hele dagen spendeer ik voor mijn computerscherm om via video te vergaderen. “Wat fijn dat we computers hebben tegenwoordig. Zelfs een museum kan je virtueel bezoeken!”, hoor je deze weken veel mensen zeggen. Ja, dat is waar. Maar tegelijkertijd realiseren we ons temeer dat een ‘echt’ bezoek zo oneindig veel fijner is.

De enige stappen die ik nu nog maak zijn naar de supermarkt, en ik merk dat ik daar bijna hunker naar een praatje met ‘echte’ andere klanten. De crisis waar we ons nu in bevinden voorziet ons onverwacht van een soort afgietsel van de eigenlijke sociale structuur van onszelf en van ons land.

Laten we, met dat afgietsel in de hand, na de crisis wat meer waardering hebben voor die ogenschijnlijke vanzelfsprekendheden en waardevolle plekken die ons als vrije mensen weten te binden. Of het nou het theater, het park of supermarkt is.

Boris van der Ham
Voorzitter van het Humanistisch Verbond

gepubliceerd op 31 maart 2020