Opgehokt

We hebben nu al 3 dagen huisarrest.

Vanuit ons huisje in Montesquieu, tegen de rots aangebouwd, kijk ik uit over de “plaine du Roussillon”.In het Noorden zie ik de windmolens bij Narbonne. Vandaaruit, heel in de verte de l ’Autoroute du Sud, waar alleen nog vrachtverkeer is. Als ik naar het Oosten kijk, zie ik de toren van ST Génis des Fontaines. Daarna de Middellandse Zee, nooit hetzelfde, vandaag mistig.

Bij de buurvrouw is de tuinman aan het maaien. Gisteren vroegen we ons nog af of dat nog wel mocht. Er zijn veel vragen over wat wel en niet gewenst is. We gaan zo min mogelijk naar de winkel.
Het zenuwachtig makende is of er dan nog wel wat is, als je gaat (b.v. wc papier!!!) .

Vele van onze zekerheden zullen we in korte tijd over boord zetten. Dat is het spannende. Net als de zee: altijd in beweging, nooit hetzelfde, altijd even mooi!

gepubliceerd op 24 maart 2020