Vrijburgreis: in de voetsporen van Goethe, Luther en Bach

‘Mis jullie nu al,’ was al gauw de titel van een van de eerste mailtjes die de Vrijburgreizigers elkaar toestuurden toen we behouden terugkwamen van ons reisje op zoek naar de sporen van Goethe, Luther en Bach.

Tijdens tweejaarlijkse Vrijburgreizen worden de banden meestal nog hechter dan ze al waren. Ook deze keer verliep alles vlekkeloos. Na een heel vroeg vertrek met de bus voor onze kerk zijn we een week lang geweldig goed geïnformeerd door Simon Evers. Hij reisde als deskundige al eerder met onze reizen mee. Ook deze keer had hij zijn oud-studiegenoot Han Akkermans bij zich, die in het Lutherjaar 2017 vrijwel dezelfde reis maakte met een andere groep.

Wie zich van tevoren niet goed genoeg had voorbereid, kon in de bus op weg naar de bezienswaardigheden zijn hart ophalen aan de detailkennis die ons ter ore kwam. Zo kwamen we alsnog beslagen ten ijs aan op de plaatsen van bestemming. Erik Visser vertelde over de vele musici en componisten, en chauffeur Frans van Pelikaanreizen deed daarbij nog een duit in het zakje. Hij maakte immers al busreizen in het voormalig Oost-Duitsland waar we nu waren. We bezochten de plaatsen waar Luther en Goethe gewoond en gewerkt hadden.

We leerden dat Bach altijd ruzie maakte met zijn meerderen en daardoor anoniem begraven is. Of zijn resten werkelijk in het graf liggen onder het koor van de Thomaskerk in Leipzig, is dus nog maar de vraag. Maar het blijft toch de kerk waar hij voor het eerst in de geschiedenis de Matheus- en de Johannes Passion uitvoerde.

De laatste twee dagen sloten we ons reisje af in Dresden. Tussen de wonderschone architectuur was daar nog maar één link met de helden die onze reis hadden bepaald: zonder de vorst Frederik de Wijze zou Luther nooit de grote invloed in Europa hebben gekregen met zijn opvattingen over het ware Christendom. Daarom waren wij daar. En zo werd het cirkeltje toch weer rond.